Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα
Θεολογία και μυστήρια
Μαρία Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2004
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήσαν μεγίστη μυστηριακή τελετή, που στόχευε στην κατανόηση και την υπόμνηση της συνέχειας της Ελληνικής Θρησκείας από την Εποχή του Χρυσού Γένους και στην αγωνιστική κάθαρση της ψυχής των Πανελλήνων. Οι ίδιοι Αγώνες ονομάζονται Ιεροί, η Εκεχειρία επίσης ήταν Ιερή, ενώ ο μήνας διάρκειάς της ήταν η Ιερομηνία. Οι νικητές απεκαλούντο "Ισόθεοι" και οι συγγενείς τους "Μακάριοι". ΄Ορκοι βαρύτατοι και θυσίες προς αρχαιότατες θεότητες - όπως οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, οι Κούρητες, ο Αχιλλεύς, ο Πέλοψ, ο Κρόνος, η Ρέα - και προς τους Ολύμπιους Θεούς, άνοιγαν τους Αγώνες. Η χρυσή άρπη, με την οποία έκοβαν τον κλώνο του Ιερού κότινου, ήταν όργανο υψίστης τελετουργικής σημασίας. Η παράδοση ανάγει τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες στην προανθρώπινη εποχή, όταν οι Θεοί των μυστηρίων, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, εόρτασαν τη σωτηρία του Διός Λικνίτου με το ιερό αγώνισμα του δρόμου, που αναπαριστά τον τρόπο και το έργο του δημιουργού Ολυμπίου Διός. Αλλά και τα άλλα αγωνίσματα, πρώτοι ετέλεσαν Ολύμπιοι Θεοί, στην Ουράνια Ολυμπία Γη, αγωνιζόμενοι κατά των δυνάμεων της εντροπίας και υπέρ της Ζωής. Η πρώτη ιστορική Ολυμπιάδα γίνεται ύστερα από Δελφικό χρησμό, σαν τελετή καθαρτήρια του μιάσματος του εμφύλιου σπαραγμού. Ο κότινος στέφανος είναι σύμβολο πολύπλοκων θεολογικών παραδόσεων και το σημείο της εποπτείας των Ολυμπιακών Μυστηρίων ... Οι Ελλανοδίκες είναι οι Ιεροφάντες, οι Σπαρτιάτες πολεμιστές οι Κουρητικοί φρουροί, η ιέρεια της Δήμητρας η προκαθημένη επόπτις των Αγώνων. Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η οσιότητα των Αγώνων, αλλά σήμερα υπερτονίζεται το θεαματικό στοιχείο τους, που δεν ήταν παρά τα "Δρώμενα" των Ολυμπιακών Μυστηρίων.
Περί αποχής εμψύχων
Λόγος προς τον Φίρμο Καστρίκιο: Ακρεοφαγία: Παράδοση, ιεροί και θεολογικοί κανόνες
Πορφύριος ο Τύριος μετάφραση: Μαρία Ιω. Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2005
Ο Πορφύριος (233-304 μ.Χ.) ανήκει στους τελευταίους αρχαίους ΄Ελληνες Σοφούς. Στο μεταίχμιο του αρχαίου κόσμου και του νεώτερου, οι διδάσκαλοι εκείνοι στάθηκαν υπέρμαχοι των παραδόσεων. Ευρυμαθέστατος, βαθύς γνώστης της Θεουργίας και των Μυστηρίων, ο Πορφύριος ετέλεσε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, φιλοσοφικό, θεολογικό, ηθικό, μαθηματικό, λογικό. Γνήσιος θρησκευτής, προβάλλει σθεναρά την κύρια αρχή της ελληνικής θεολογίας, ότι κάθε πράξη και στάση ζωής του ανθρώπου συναρτάται θετικά ή αρνητικά προς το Θείο και το Ιερό. Η αποχή από την κρεοφαγία αποκαλύπτεται ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τη σωματική, αλλά κυρίως για την ψυχική υγεία και την ανάταση προς τη σφαίρα του Νου και του Κόσμου του Νοητού. Ιεροί νόμοι της Χρυσής Εποχής, μυητικοί κανόνες, επισημάνσεις δαιμονικών επιρροών και άλλα, εδραιώνουν την επιχειρηματολογία του Πορφύριου υπέρ της ακρεοφαγίας. Ακόμη, η στοργή και ο σεβασμός του προς τα ζώα, η υπόμνηση της εγγύτητάς του προς το Θεικό στοιχείο, συγκλονίζουν τη νωθρή συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου. Το "Περί αποχής εμψύχων" μας καθοδηγεί σε έναν έλλογο, αγαπητικό, ήμερο βίο, θεοφιλή.
Ορφικά κείμενα (Τομος 1ος)
Άπαντα: Ορφική θεολογία. Ιερός Λόγος εν ραψωδίαις ΚΔ' Ιερώνυμου και Ελλανικού θεογονία μετάφραση: Μαρία Ιω. Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2005
Ελλήνων, που αποκαθιστά το νοηματικό και ερμηνευτικό κενό, το οποίο κάνει σήμερα "άγνωστη γη", την Ελληνική Θρησκεία, αν και αυτή ήταν ο καθολικώς διαρθρωτικός όρος του Ελληνικού Κόσμου. Το πρόσωπο και το έργο του θεολόγου των Ελλήνων Ορφέως, φωτίζονται πλήρως, όπως και το ότι είχε μυηθεί στην επιστήμη και την θρησκεία της Χρυσής Εποχής, σταθερό θεμέλιο και πλαίσιο της Ελληνικής Θεολογίας. Ο Ορφεύς διέδωσε πλατειά την πανάρχαια μυστική Γνώση, σαν κεχρισμένος Εκθέτης της Θείας Σοφίας, και οι ΄Ελληνες την ανεδέχθησαν σαν γνήσια και οικεία, αποκτώντας έτσικ σε ασύντακτους ιστορικώς χρόνους, το "ομόθρησκον" του Γένους τους. Αυτός ο Λόγος φτάνει τώρα έως εμάς αυθεντικός και ερμηνευμένος από πλειάδα αρχαίων στοχαστών. Η Ελληνική Θρησκεία, δεν προβάλλει δογματικές "υποθέσεις", αλλά δυναμικές θέσεις, στέρεα, λογικά και αισθαντικά θεωρήματα. Αυτή η αληθής Επιστήμη, συναντά αλλά και υπερβαίνει ολόπλευρα την σύγχρονη Φυσική, διδάσκοντας την δια Λόγου Γένεση, πολλών, πολλαπλών κόσμων, την εκπήγαση όλων των συνθηκών της Υπάρξεως από το μη-Είναι και τον πολυδιάστατο, πολυδύναμο χρόνο. ΄Ετσι η θειότητα του Πραγματικού ανάγεται σε βεβαιότητα. Οι ιχνευτές της Σοφίας ανέκαθεν προσέφευγαν στην Ελληνική Θεολογία, ζητώντας μία στέρεη θεωρία για τον Κόσμο και τον ΄Ανθρωπο. Ο αρχαιολόγος και Φιλέλληνας Otto Kern, (1863 -μέσα του 20ου αιώνος), συνέλεξε τα σωζόμενα Ιερά Κείμενα, τα οποία μας προσφέρουν την δυνατότητα της εξόδου προς τα νάματα του τέλειου καθαρμού.
Ορφικά κείμενα (Τομος 2ος)
Άπαντα: Ορφική θεολογία (Συλλογή Otto Kern) μετάφραση: Μαρία Ιω. Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2007
Ως εισαγωγή τού προλογικού αυτού σημειώματος, τίθεται ή διευκρίνηση ότι ή "Συλλογή Οttο Kem", η πληρέστερη συγκέντρωση των σωζομένων γραπτών μαρτυριών που αφορούν στην Ορφική Θεολογία, αν και συμπεριλαμβάνεται στα ύπο των εκδόσεων Πύρινος Κόσμος δημοσιευόμενα Άπαντα των Ορφικών Κειμένων, αποτελεί ένα άρτιο, αυτόνομο και αυτοτελές τρίτομο έργο.
Ο παρών δεύτερος τόμος της συλλογής συγκροτείται α) από όσα κείμενα τού θεμελιώδους θεολογικού Ορφικού έργου "Ιεροί λόγοι εν ραψωδίαις ΚΔ΄" δεν περιελήφθησαν, για τεχνικούς λόγους, στον πρώτο τόμο, β) από σχόλια ερμηνευτικά των ανωτέρω κειμένων και γ) από όσες γραπτές μαρτυρίες σώζονται και αφορούν, κατά τρόπον αποκαλυπτικό της αληθείας, στο πρόσωπο, την ιστορική (= πραγματική) υπόσταση του Ορφέως ως αρχαιοτάτου, απλώς, "θεολόγου των Ελλήνων", όπως ρητώς επονομάζεται, και, επίσης, στα έργα, τον βίο και τις θαυμάσιες δυνάμεις αυτού τού προσώπου. Οι μαρτυρίες αυτές συμπαρέλκουν αναφορές βαρύνουσας σημασίας και για άλλα πρόσωπα, μεμονωμένα ή συντεταγμένα σε θεουργικούς ομίλους που συνάπτονται προς τον θεολόγο εκείνον με ποικίλους τρόπους και σε διαφόρους χρόνους. Ο καθοριστικός λόγος της σχέσεως αυτής είναι πάντοτε ή ιδιότητα του Ορφέως ως κυρίου συντάκτη και πρώτου, έξω από τα όρια των βασιλικών-αρχιερατικών γενών, εκθέτη της παναρχαίας αιολικής-πελασγικής και, συνοπτικώς, ελληνικής θεολογίας. [...]
(από τον πρόλογο της μεταφράστριας)
Θεολογία και μυστήρια
Μαρία Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2004
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήσαν μεγίστη μυστηριακή τελετή, που στόχευε στην κατανόηση και την υπόμνηση της συνέχειας της Ελληνικής Θρησκείας από την Εποχή του Χρυσού Γένους και στην αγωνιστική κάθαρση της ψυχής των Πανελλήνων. Οι ίδιοι Αγώνες ονομάζονται Ιεροί, η Εκεχειρία επίσης ήταν Ιερή, ενώ ο μήνας διάρκειάς της ήταν η Ιερομηνία. Οι νικητές απεκαλούντο "Ισόθεοι" και οι συγγενείς τους "Μακάριοι". ΄Ορκοι βαρύτατοι και θυσίες προς αρχαιότατες θεότητες - όπως οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, οι Κούρητες, ο Αχιλλεύς, ο Πέλοψ, ο Κρόνος, η Ρέα - και προς τους Ολύμπιους Θεούς, άνοιγαν τους Αγώνες. Η χρυσή άρπη, με την οποία έκοβαν τον κλώνο του Ιερού κότινου, ήταν όργανο υψίστης τελετουργικής σημασίας. Η παράδοση ανάγει τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες στην προανθρώπινη εποχή, όταν οι Θεοί των μυστηρίων, οι Ιδαίοι Δάκτυλοι, εόρτασαν τη σωτηρία του Διός Λικνίτου με το ιερό αγώνισμα του δρόμου, που αναπαριστά τον τρόπο και το έργο του δημιουργού Ολυμπίου Διός. Αλλά και τα άλλα αγωνίσματα, πρώτοι ετέλεσαν Ολύμπιοι Θεοί, στην Ουράνια Ολυμπία Γη, αγωνιζόμενοι κατά των δυνάμεων της εντροπίας και υπέρ της Ζωής. Η πρώτη ιστορική Ολυμπιάδα γίνεται ύστερα από Δελφικό χρησμό, σαν τελετή καθαρτήρια του μιάσματος του εμφύλιου σπαραγμού. Ο κότινος στέφανος είναι σύμβολο πολύπλοκων θεολογικών παραδόσεων και το σημείο της εποπτείας των Ολυμπιακών Μυστηρίων ... Οι Ελλανοδίκες είναι οι Ιεροφάντες, οι Σπαρτιάτες πολεμιστές οι Κουρητικοί φρουροί, η ιέρεια της Δήμητρας η προκαθημένη επόπτις των Αγώνων. Ποτέ δεν αμφισβητήθηκε η οσιότητα των Αγώνων, αλλά σήμερα υπερτονίζεται το θεαματικό στοιχείο τους, που δεν ήταν παρά τα "Δρώμενα" των Ολυμπιακών Μυστηρίων.
Περί αποχής εμψύχων
Λόγος προς τον Φίρμο Καστρίκιο: Ακρεοφαγία: Παράδοση, ιεροί και θεολογικοί κανόνες
Πορφύριος ο Τύριος μετάφραση: Μαρία Ιω. Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2005
Ο Πορφύριος (233-304 μ.Χ.) ανήκει στους τελευταίους αρχαίους ΄Ελληνες Σοφούς. Στο μεταίχμιο του αρχαίου κόσμου και του νεώτερου, οι διδάσκαλοι εκείνοι στάθηκαν υπέρμαχοι των παραδόσεων. Ευρυμαθέστατος, βαθύς γνώστης της Θεουργίας και των Μυστηρίων, ο Πορφύριος ετέλεσε ένα τεράστιο συγγραφικό έργο, φιλοσοφικό, θεολογικό, ηθικό, μαθηματικό, λογικό. Γνήσιος θρησκευτής, προβάλλει σθεναρά την κύρια αρχή της ελληνικής θεολογίας, ότι κάθε πράξη και στάση ζωής του ανθρώπου συναρτάται θετικά ή αρνητικά προς το Θείο και το Ιερό. Η αποχή από την κρεοφαγία αποκαλύπτεται ζήτημα καθοριστικής σημασίας για τη σωματική, αλλά κυρίως για την ψυχική υγεία και την ανάταση προς τη σφαίρα του Νου και του Κόσμου του Νοητού. Ιεροί νόμοι της Χρυσής Εποχής, μυητικοί κανόνες, επισημάνσεις δαιμονικών επιρροών και άλλα, εδραιώνουν την επιχειρηματολογία του Πορφύριου υπέρ της ακρεοφαγίας. Ακόμη, η στοργή και ο σεβασμός του προς τα ζώα, η υπόμνηση της εγγύτητάς του προς το Θεικό στοιχείο, συγκλονίζουν τη νωθρή συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου. Το "Περί αποχής εμψύχων" μας καθοδηγεί σε έναν έλλογο, αγαπητικό, ήμερο βίο, θεοφιλή.
Ορφικά κείμενα (Τομος 1ος)
Άπαντα: Ορφική θεολογία. Ιερός Λόγος εν ραψωδίαις ΚΔ' Ιερώνυμου και Ελλανικού θεογονία μετάφραση: Μαρία Ιω. Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2005
Ελλήνων, που αποκαθιστά το νοηματικό και ερμηνευτικό κενό, το οποίο κάνει σήμερα "άγνωστη γη", την Ελληνική Θρησκεία, αν και αυτή ήταν ο καθολικώς διαρθρωτικός όρος του Ελληνικού Κόσμου. Το πρόσωπο και το έργο του θεολόγου των Ελλήνων Ορφέως, φωτίζονται πλήρως, όπως και το ότι είχε μυηθεί στην επιστήμη και την θρησκεία της Χρυσής Εποχής, σταθερό θεμέλιο και πλαίσιο της Ελληνικής Θεολογίας. Ο Ορφεύς διέδωσε πλατειά την πανάρχαια μυστική Γνώση, σαν κεχρισμένος Εκθέτης της Θείας Σοφίας, και οι ΄Ελληνες την ανεδέχθησαν σαν γνήσια και οικεία, αποκτώντας έτσικ σε ασύντακτους ιστορικώς χρόνους, το "ομόθρησκον" του Γένους τους. Αυτός ο Λόγος φτάνει τώρα έως εμάς αυθεντικός και ερμηνευμένος από πλειάδα αρχαίων στοχαστών. Η Ελληνική Θρησκεία, δεν προβάλλει δογματικές "υποθέσεις", αλλά δυναμικές θέσεις, στέρεα, λογικά και αισθαντικά θεωρήματα. Αυτή η αληθής Επιστήμη, συναντά αλλά και υπερβαίνει ολόπλευρα την σύγχρονη Φυσική, διδάσκοντας την δια Λόγου Γένεση, πολλών, πολλαπλών κόσμων, την εκπήγαση όλων των συνθηκών της Υπάρξεως από το μη-Είναι και τον πολυδιάστατο, πολυδύναμο χρόνο. ΄Ετσι η θειότητα του Πραγματικού ανάγεται σε βεβαιότητα. Οι ιχνευτές της Σοφίας ανέκαθεν προσέφευγαν στην Ελληνική Θεολογία, ζητώντας μία στέρεη θεωρία για τον Κόσμο και τον ΄Ανθρωπο. Ο αρχαιολόγος και Φιλέλληνας Otto Kern, (1863 -μέσα του 20ου αιώνος), συνέλεξε τα σωζόμενα Ιερά Κείμενα, τα οποία μας προσφέρουν την δυνατότητα της εξόδου προς τα νάματα του τέλειου καθαρμού.
Ορφικά κείμενα (Τομος 2ος)
Άπαντα: Ορφική θεολογία (Συλλογή Otto Kern) μετάφραση: Μαρία Ιω. Σίδερη
Πύρινος Κόσμος, 2007
Ως εισαγωγή τού προλογικού αυτού σημειώματος, τίθεται ή διευκρίνηση ότι ή "Συλλογή Οttο Kem", η πληρέστερη συγκέντρωση των σωζομένων γραπτών μαρτυριών που αφορούν στην Ορφική Θεολογία, αν και συμπεριλαμβάνεται στα ύπο των εκδόσεων Πύρινος Κόσμος δημοσιευόμενα Άπαντα των Ορφικών Κειμένων, αποτελεί ένα άρτιο, αυτόνομο και αυτοτελές τρίτομο έργο.
Ο παρών δεύτερος τόμος της συλλογής συγκροτείται α) από όσα κείμενα τού θεμελιώδους θεολογικού Ορφικού έργου "Ιεροί λόγοι εν ραψωδίαις ΚΔ΄" δεν περιελήφθησαν, για τεχνικούς λόγους, στον πρώτο τόμο, β) από σχόλια ερμηνευτικά των ανωτέρω κειμένων και γ) από όσες γραπτές μαρτυρίες σώζονται και αφορούν, κατά τρόπον αποκαλυπτικό της αληθείας, στο πρόσωπο, την ιστορική (= πραγματική) υπόσταση του Ορφέως ως αρχαιοτάτου, απλώς, "θεολόγου των Ελλήνων", όπως ρητώς επονομάζεται, και, επίσης, στα έργα, τον βίο και τις θαυμάσιες δυνάμεις αυτού τού προσώπου. Οι μαρτυρίες αυτές συμπαρέλκουν αναφορές βαρύνουσας σημασίας και για άλλα πρόσωπα, μεμονωμένα ή συντεταγμένα σε θεουργικούς ομίλους που συνάπτονται προς τον θεολόγο εκείνον με ποικίλους τρόπους και σε διαφόρους χρόνους. Ο καθοριστικός λόγος της σχέσεως αυτής είναι πάντοτε ή ιδιότητα του Ορφέως ως κυρίου συντάκτη και πρώτου, έξω από τα όρια των βασιλικών-αρχιερατικών γενών, εκθέτη της παναρχαίας αιολικής-πελασγικής και, συνοπτικώς, ελληνικής θεολογίας. [...]
(από τον πρόλογο της μεταφράστριας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.